Toro y Moi - Causers of This (2010, Carpark)

Toro y Moi - Causers of This
(2010, Carpark)

January isn’t even over yet and already can I present to you the sound of 2010. Chillwave will turn the tables this year. This up and coming genre making smart use of nostalgia and hipster imagery combined with influences like Animal Collective and 80s synth music is sure to grow a lot bigger in the following months. Every aspect fits perfectly with communities like Pitchfork who seem to be making out what’s popular these days. Well we can’t blame Toro y Moi for this cause this dude is only interested in making some very chill and catchy music. In this project we hear Chaz Bundick fusing everything ranging from lo-fi to synth pop. The created sound is something totally new but at the same time sounding very familiar. Nostalgia is kicking in when the 80s synthesizers are combined with the hazy echoed vocals and ambient textures. I can already imagine the sun setting while I’m cruising the Miami beach on a skateboard. This highly associative feeling in chillwave seems to be one of it’s strengths. There are no defined time measures, rhythms or a rule-book for making this music but all of the records seem to tap into the same vibe of nostalgia. Where Causers of This shines among the others is it’s vocal strength. Reminding a lot of other big shots in the echoed vocal-style like Panda Bear and any other Animal Collective related project Bundick manages to hypnotize and make the sun shine with his soothing voice. While every track presents new elements and other feelings this is one of the most cohesive albums I’ve heard in ages. Total highlights of the album are Minors & Thanks Vision but every track is a gem. Already a compete for the 2010 yearlist. If you can enjoy any of the following things you should go check out this album and chillwave in general: dream pop, lo-fi, Miami, walks on the beach, lollipops, shoegaze, hazy Sunday afternoons, sunglasses and icecreams.

HEALTH - Get Color (2009, Lovepump United)

HEALTH - Get Color
(2009, Lovepump United)

Perspectief is heel belangrijk wanneer men kijkt naar een band als HEALTH. Ze spelen een samevoeging van noise rock en electronica waarin ze niet bang zijn om de nodige noise te gebruiken. Als ze vergelijkt worden met bijvoorbeeld Prurient voelt het allemaal nogal slap aan maar in vergelijking met het grootste deel van het muzikale spectrum zijn dit harde nummers. Althans, dat was hun eerder album HEALTH en de daarop volgende remixplaat. Ruwe uitspattingen, harde nummers en veel onderdelen die je niet gauw terug zult zien in normale popsongs daar stond het debuutalbum vol mee.

De mensen die de hype rond deze formatie gevolgd hebben zullen ook wel mee hebben gekregen dat er het een en ander is veranderd sinds deze beginselen. Op de nieuwe plaat Get Color is namelijk meer structuur te vinden dan ooit verwacht, ook zijn een aantal van de harde geluiden ingeruild voor poppy zang en werkelijke nummers. Nog steeds hangt het geheel aan elkaar van uitspattingen met noise, echter zijn ze dit maal ietwat gecontroleerder te werk gegaan. Veelal is dit voor mij persoonlijk een gigantische tegenvaller. Bands brengen een ruw en gedurfd debuut uit met het gevolg dat ze gehypt worden. Uiteindelijk komt er dan veelste snel een vervolg achteraan om de hype te voeden, vaak aangepast op een nog grotere doelgroep. Bij dit album is die aanpassing wel gemaakt, maar om de juiste redenen. HEALTH weet waar ze naartoe willen en bereikt dit volledig met een van de pakkendste albums van het jaar. Het toppunt in deze formatie is gelukkig bewaard gebleven, de ongeloofelijk krachtige haast tribal drums zijn nog steeds even hard. Terechte single Die Slow is het beste voorbeeld van de nieuwe stijl en tevens een erg pakkend nummer. HEALTH-fans komen zeker aan hun trekken, nieuwelingen kunnen beter eerst even op youtube de video kijken.

Review door: Kevin Jansen

HEALTH myspace

Fuck Buttons - Tarot Sport (2009, ATP Recordings)

Fuck Buttons - Tarot Sport
(2009, ATP Recordings)

Officieel komt hij overmorgen pas uit maar hier is alvast een review zodat je hem dan meteen met een gerust hart kunt gaan kopen. Het betreft hier de opvolger van het in 2007 zeer goed ontvangen debuut Street Horrrsing van het duo Fuck Buttons. Op deze plaat was al eerder te horen hoe deze mannen noise en drone combineren met melodieze ambient en zelfs beats. Zoals dat bijna regel is van een debuutalbum waren de heren deze stijl nog behoorlijk aan het aftasten met gemengd succes. Het geheel zorgde voor een erg goede plaat die soms ietwat teveel verzoop in het geweld aan noise dat de heren uit hun merkwaardige instrumenten halen.

Van fouten moet je leren en dat hebben deze heren duidelijk gedaan. Ik ontkom er niet aan om de slechtste woordgrap in de geschiedenis van het internet te maken, fuck wat drukken deze heren op de juist buttons met deze plaat. Ze zitten nog steeds in het vertrouwde stijltje met Tarot Sport maar wat opbouw en gebruik van beats betreft zijn er grote stappen vooruit gemaakt. In plaats van de jams op het eerste album heeft men nu het gevoel echt naar nummers te luisteren. Ondanks deze strakkere opbouw zien we nog steeds dezelfde overvloeiende aanpak in het album terug, dezelfde synths en beats duiken nog wel eens op in verschillende nummers. Soms wat voorspelbaar maar het gehele resultaat luistert hierdoor lekker weg, zelfs het eerste nummer sluit goed aan op het laaste wat meerdere luisterbeurten aanmoedigt. Het sterkst vind ik dit album tijdens de opener Surf Solar die qua opbouw erg vergelijkbaar is met Sweet Love for Planet Earth, het meesterwerk van eerste plaat. Er wordt leven in de beats geblazen doordat de melodieuze drones op een zelfde niveau erlangs vloeien, herhalende loops lijken opeens zo vrij en beweegelijk. Petje af voor Andrew Weatherhall, de producent van dit album, voor een evenwichtige mix tussen alle elementen van Fuck Buttons. Erg sterk vervolg dat doet verlangen naar meer.

Review door: Kevin Jansen

Fuck Buttons myspace