Chronic Heist - Quick Fix with Repairs (2008, Knife Slits Water)

Chronic Heist - Quick Fix with Repairs
(2008, Knife Slits Water)

Deel 2 van de van de 5 betreffende de releases van het label Knife Slits Water. Een erg toffe diy-zeefdruk siert de hoes van deze 7" en daar is op te lezen dat het hier om het trio Chronic Heist gaat. Een nogal onverwacht project voor deze drie uit Stockholm afkomstige figuren die eerder te vinden waren in verschillende post-hardcore formaties. Van deze roots is enkel de diy-houding overgebleven want de heren zetten nu een vreemde combinatie van goth-, glam-, en krautrock neer. Er is plaats voor experimenten en het swingt behoorlijk waardoor dit een stuk minder ouderwets klinkt dan je zou verwachten.

Met 45 toeren vlieg je snel over een klein stukje vinyl als dit heen en dus zijn er maar twee nummers te beluisteren op Quick Fix with Repairs. Beide zijn net over de vier minuten en doen verlangen naar meer. De eerste van de twee (titeltrack) klinkt opzwepend en erg catchy. Een elektrische piano en een psychedelisch klinkend basloopje wordt ondersteund door een felle en strakke drumbeat. Toch ligt het hoogtepunt in de vocals die erg veel weg hebben van het eerder gereviewde The Je Ne Sais Quoi (mogelijk dezelfde zanger aangezien de bands leden delen) die daar ietwat nasaal waren maar hier een stuk beter op hun plek lijken. Na dit energieke eerste nummer komt The Brigther Lights rustig aanhuppelen. De flow van dit nummer doet het meest denken aan een kibbelend beekje dat steeds net niet over zijn oevers gaat. Er zit een bepaalde onderhuidse spanning in die langzaam opbouwt naar het einde toe. Hier besluiten de heren gek te doen met een nogal onorthodoxe instelling op hun elektrische piano die verder vervreemd wordt door phasers/flangers waardoor het geluid uiteindelijk uit elkaar valt. Totaal absurd maar na het opbouwende gekibbel valt het mooi op zijn plaats. Een heerlijk maar veelste kort document van een band die zeker in staat moet zijn om een heel goed album neer te zetten. Helaas vind ik net uit dat ze ondertussen niet meer bestaan maar er blijkt nog wel een CD te koop te zijn dus daar ga ik nu snel even achteraan!

Review door: Kevin Jansen

Chronic Heist myspace

Knife Slits Water

The Je Ne Sais Quoi - Making Love With Time (2008, Knife Slits Water)

The Je Ne Sais Quoi - Making Love With Time
(2009, Knife Slits Water)

Deel 1 van de van de 5 betreffende de releases van het label Knife Slits Water. Het gaat hier om een veelbelovend Nederlands label dat gevestigd is in Amsterdam, waar men ook shows organiseert. Op dit moment zijn er zeven verschillende releases te vinden met hun naam erop in vele verschillende genres. Deze worden allemaal in kleine oplages uitgebracht in mooie originele verpakkingen. De allereerste in het overtuigende lijstje is een 12" van het zweedse The Je Ne Sais Quoi. De verpakking is goed doordacht, op de hoes is een klok afgebeeld en het label van de LP dat door het grote gat te zien is beeld de wijzers af. Op het vinyl zelf is er alleen muziek te vinden op de A-kant, de andere kant is gereserveerd voor een zeefdruk van dezelfde klok. Doordat het vinyl zelf doorzichtig is lijkt het haast een picture disc te zijn.

Met een titel als Making Love With Time sluit dit natuurlijk goed aan op de beeldtaal, en ook de lyrics die achterop geprint zijn zien er overtuigend uit. Muzikaal blijft het na een aantal luisterbeurten ook overeind staan. Zoals ik via de Knife Slits Water website heb ontdekt heeft deze groep een aantal verschillende stijlen afgestruind voordat ze hier terecht kwamen. Ooit als een duo begonnen maar als snel uitgegroeid tot een vijftal, waarmee het debut album We Make Beginnings is opgenomen. Op de voorganger van deze EP, Rhythm, werdt de groep zelfs verder verbreed tot een zestal. Uiteindelijk legt deze vrij grote formatie een behoorlijk vlak maar toch aanstekelijk ouderwets (jaren 70) pop nummer neer dat leunt op een heerlijke synthpartij. Gelukkig is dat natuurlijk te weinig voor een 12" en worden we ook nog verwent met een track uit dezelfde opnamesessie die ons Rhythm bracht en een Easter Benny-remix van de titeltrack van die plaat. Op het tweede nummer gaat het er allemaal wat ingetogener aan toe, men leent iets meer richting een duistere kant en wekt hierdoor een sfeer op die erg doet denken aan de new-wave zoals men die in de jaren 80 maakte. Om het geheel af te sluiten is er nog een acid-house remix te vinden die ondanks het feit dat hij erg fijn klinkt toch een beetje ongepast aanvoelt. Over alle drie de nummers zijn de sterke punten duidelijk de synthpartijen en de goed gevangen tijdgeest, helaas soms ietwat beperkt door de vaak wat nasale vocalen. Al met al een heerlijke tijdmachine die met hun eigen draai er toch voor zorgt om ook fris te klinken.

Review door: Kevin Jansen

The Je Ne Sais Quoi myspace

Knife Slits Water

Gang Gang Dance - Saint Dymphna (2008, The Social Registry)

Gang Gang Dance - Saint Dymphna
(2008, The Social Registry)

Als een artiest het presteert om anderhalve dag op repeat te staan op mijn iPod dan wordt dat natuurlijk beloond met een review. Helaas bij gebrek aan recenter werk (EP uitgesloten) betreft het hier een album van vorig jaar. Het collectief dat zo lang mijn oren heeft gestreeld in de afgelopen week is Gang Gang Dance. Deze uit Manhattan afkomstige experimentele groep heeft misschien wel een van de meest vooruitstrevende geluiden in de huidige muziekscene. Er is weinig dat niet in het straatje van dit vijftal valt, en er is natuurlijk altijd ruimte voor improvisatie. Het ijzersterke God's Money uit 2005 heeft mij helemaal overtuigd, Gang Gang Dance beheerst haar altijd groeiende stijl perfect. Op dit album wordt een heerlijk moderne combinatie tussen tribal-percussie en synthesizers gemaakt, aangevuld met de diverse zang van Lizzi Bougatsos.

Eigenlijk is het geheel geen steek veranderd sinds 2005 want de laatste, Saint Dymphna, klinkt nog steeds als typisch Gang Gang Dance. De invloeden schieten weer alle kanten op, zo is op deze plaat natuurlijk de tribal-percussie te horen, zijn er vele synths in werk gesteld die typische techno geluiden produceren en ook is de zang weer divers. Naast deze basisingrediënten is er bij Gang Gang Dance altijd ruimte voor meer gekkigheid en wat dat betreft laten ze zich flink gaan op dit album. Toch is het gehele geluid ingetogener dan voorheen, maar dit komt de kracht van de nummers alleen ten goede. Door niet totaal over the top te gaan komt de ijzersterke percussie nog duidelijker dan voorheen naar voren. En dat mag zeker gebeuren, er wordt op van alles getimmerd en ook digitaal worden er drums geprogrammeerd maar alles zit ongeloofelijk strak in elkaar. Hierdoor zijn ook op het laatste album de ritmes van over de hele wereld nog steeds de drijfveer. Leuk detail, Tinchy Stryder rapt ook nog even mee op dit album. En zo zien we maar weer dat Gang Gang Dance nog steeds de grenzen verlegt zonder de herkenbare sound te verlaten. Experimentele muziek heeft zelden zo catchy geklonken.

Review door: Kevin Jansen

Gang Gang Dance myspace