Pocahaunted - Passage (2009, Troubleman Unlimited)
Zoals ik in de vorige review zei was Cameron Stallones van Sun Araw al eens te horen bij Pocahaunted en dat betrof dit album. Na vele releases is dit een van de meer verfijnde platen die ze de laatste hebben uitgebracht. Passage staat vol met vier nummers en duurt rond de veertig minuten. Weinig nieuws onder de zon, nog steeds zijn het drones die worden aangevuld met psych folk en zang die direct uit een oud ritueel lijkt te komen. De nummers verschillen niet veel van elkaar en ook in de composities zelf gebeurt er maar weinig. Voor vele zal dit Pocahaunted album, net als de andere, daarom direct als saai en slaapverwekkend bestempeld worden.
Echter, iets waar ik me keer op keer over verbaas, de dames voeren dit trucje zo goed uit dat het toch weer de moeite waard is. Zelf heb ik zeker meer dan dertig verschillende releases van dit duo (soms bijgestaan door verschillende bezettingen) gehoord en ik betwijfel dat dit de laatste zal zijn. Vernieuwing is er niet te vinden in het werk, er wordt niet eens een poging gedaan. Ik zou zelfs durven zeggen dat Pocahaunted er niet op uit is om muziek te maken maar meer een sfeer. En dat is nu juist het sterkste punt aan dit album, sfeer. De nummers geven me echt het gevoel dat ik ergens rondzweef tussen eeuwenoude rituelen, er wordt een hele sterke trance opgewekt. Eigenlijk licht het meer aan de luisteraar dan aan Pocahaunted, als je er voor open staat kun je heerlijk meezweven op deze drones. Doe je dit echter niet zul je ze al snel als saai ervaren en zeker niet door de talloze releases heen ploeteren. Als eerste kennismaking kan ik dit album zeker aanraden omdat de dames hier op hun sterkst zijn wat sfeer betreft.
Review door: Kevin Jansen
Pocahaunted myspace
Geen opmerkingen:
Een reactie posten