Topaz Rags - Tarot Harem (2009, Not Not Fun)
Power electronics zoals Prurient, dat was de trend eenn tijd terug in de kleine maar toch erg hippe noise-scene. Gelukkig is men daar ondertussen grotendeels mee gestopt want er zijn maar weinig mensen die schreeuwen in een microfoon zoveel passie mee kunnen geven. Om de hipheid te waarborgen moest er natuurlijk een nieuwe trend gevonden worden en dat gebeurde in de vorm van psych-noise. De hoeveelheid tapes, homemade cd-rs en 7"s waarmee we de laatste tijd overspoeld worden is gigantisch. Helaas blijkt er een heel groot verschil tussen de kwaliteit en de kwantiteit van dit genre waardoor ik meer dan eens een half uur verspil met het luisteren naar de meest slaapwekkende "drones" die men deze genretag durft te geven.
Ik had dan ook bijna niet de moeite genomen om me in Topaz Rags te verdiepen. Waarom kregen ze dan toch het voordeel van de twijfel? Dit was vooral te danken aan mijn vertrouwen in het Not Not Fun label, die koning zijn in het selecteren van parels uit een grote groep meuk. Ook het feit dat er een lid of leden van de formatie Pocahaunted hierbij betrokken is/zijn deed me vermoeden dat dit misschien toch goed zou zijn. Ik besloot uiteindelijk te gaan voor Tarot Harem, een EP uitgebracht op 7" vinyl, wat door zijn beperkte lengte me zou beschermen tegen een slaapverwekkende drone. Natuurlijk was ik na de eerste tonen al positief verrast, de aanwezigheid van Pocahaunted is zeker te horen in de even sterke sfeer die meteen wordt neergezet. Een lekkere lo-fi taperuis, wat minimale piano aangevuld met percussie die erg hypnotiserend werkt. Ook zijn de altijd herkenbare vocalen weer overgoten met echo's en is er soms een verloren trompet te herkennen. De herhaling van zowel piano als percussie en de mantra-achtige zangpartijen zorgen ervoor dat de tribal-mood er weer goed inzit. Al snel wordt duidelijk dat het opbouwen van een nummer totaal niet de bedoeling is van het trio dat vooral bezig is met psychedelisch rondzweven door hun eigen rituele uitspattingen. Soms vind ik het door de wel heel erg herhalende instrumentatie ietwat teveel op ritmes gebaseerd om er echt in weg te zakken. Dit wordt echter ruimschoots goed gemaakt met de ijzersterke vocalen en het heerlijk droevige sfeertje dat van begin tot eind deze EP overheerst.
Review door: Kevin Jansen
Topaz Rags myspace
Geen opmerkingen:
Een reactie posten